Chomik turecki
(Mesocricetus brandti)



Chomik turecki jest gryzoniem z rodziny chomikowatych; blisko spokrewniony z chomikiem syryjskim. "Używa" się go jako zwierzę laboratoryjne, ale nie jest szeroko dostępnym gatunkiem na rynku. W USA jest dostępny do kupienia, lecz jego popularność jest mniejsza niż syryjskiego, ze względu na swój agresywny temperament. Gatunek ten jest klasyfikowany do Czerwonej Księgi zwierząt, jako gatunek ginący. Żyje przeciętnie 2 lata.
Jak wskazuje nazwa, chomik turecki żyje głównie w Turcji, jednak często jest spotykany w Azji Mniejszej, północno-zachodnim Iranie, północnym Iraku, Libanie, Izraelu i pod Kaukazem. Raczej unika przerośniętych lasów i wilgoci, jak większość chomików. Lubi suche, skaliste stepy, pola i łąki, znajdujące się 2800 n.p.m. Mieszka w norach, które podobnie jak inne chomiczki sam wykopuje. 
Jest agresywny, dość trudny w hodowli, można go jednak oswoić, co trwa znacznie dłużej niż innych myszowatych. W naturze prowadzi bardzo skryty tryb życia, najbardziej aktywny jest wieczorem. Jest gatunkiem samotnym.
Jest on łudząco podobny do chomika syryjskiego, jednak nieco większy. Jego ubarwienie nieco się różni-jasnobrązowe na grzbiecie, białawe na brzuchu i ciemne, wręcz czarne na karku, chociaż trochę ciemnego futra jest też na brzuszku. Jest zaliczany do chomików średnich. Ma czarne oczy i charakterystyczne, duże uszy. 
Chomiki tureckie łączą się w pary najczęściej w maju-czerwcu. Rozmnażają się w dwóch okresach gotowych-wiosną i jesienią, więc swoją rodzinkę powiększają głownie międzu listopadem a marcem, co spowodowane jest hibernacją. Samice dojrzewają płciowo między 7 a 8 tygodniem życia-podobno najmłodsza matka miała 50 dni, czyli 7 tygodni. Samce natomiast są dojrzałe płciowo około 5 miesiąca życia. Ciąża trwa 2 tygodnie (14-16 dni) w jednym miocie może znaleźć się aż 13 chomików, które stają się samodzielne po 3 tygodniach życia. Potomstwo jednak wychowywane jest tylko przez samicę-po zajściu w ciążę przestaje się interesować swoim partnerem.
W 1996 roku chomiki tureckie zostały wpisane do czerwonej księgi IUCN. W kategorii zagrożenia CzKGZ jest zaliczony do gatunków, których ryzyko wyginięcia jest nikłe (LC), ale jest. W Gruzji też został wpisany do Czerwonej księgi Gruzińskiej SRR, tym razem w kategorii "rzadkie rodzaje, którym nie grozi wyginięcie".